Don't dream your life, but live your dream!

I’m going to a faraway place she said… just for a while… her toes wriggled in the warm sand and a silly seagull laughed and danced in the sweet wind.

Hallootjes!

Van de week zat ik op een vlot in de zee bij Cabana beach. Ik zat wel lekker daar, voetjes in het water, zon op mijn gezicht een beetje na te denken over van alles; dat ik weer is een blog ga schrijven, wat ik daarin ga zetten en wat de titel gaat zijn. Een eindje verderop komen ook twee jongens zitten. Beide grote tattoos. Ik zie dat één een zin getatoeëerd (wat een woord hé) heeft op zijn arm, dan word ik altijd een beetje nieuwsgierig en wil ik weten wat er staat: Don’t dream your life, but live your dream.
Ah dat wordt de titel van mijn blog, lekker cliché, maar hé dat mag ook weleens, toch?

Deze afgelopen weken, waren de weken van de auto en dan wel in negatieve zin. De auto die niet meer wil starten, een auto waarin het meer lijkt op rodeo rijden dan autorijden, sleutels in het contact laten zitten, op de aller-fijnste plaatsen van Curaçao, (oepssss, ook wel dom natuurlijk), een wielklem op het moment dat je op tijd bij het vliegveld moet zijn, 100 gulden moeten betalen omdat je op een heel speciaal plekje geparkeerd staat met je auto (konden we ons na veel moeite onderuit praten, mannen he).
Ach, zo leer je Curaçao ook weer beter kennen; als je hulp nodig hebt, worden alle hulptroepen ingeschakeld hoor!
Maar ook de week dat mama en schoonzus hier waren. Omgevlógen!!

Goed, ik zal eerst even beginnen met de jaarwisseling. 2014 begon op de mooi verlichte pontjesbrug, met champagne, huisgenoten en heleboel lokale mensen. Ontzettend bijzonder. Om 0.00 uur hoor je in de haven de boten toeteren, dat is het moment waarop iedereen wacht om een gelukkig nieuwjaar te wensen. Apart om niet thuis te zijn, maar erg leuk om het op deze manier mee te maken. Heel erg van genoten.
De volgende dag uiteraard de nieuwjaarsduik gedaan. Oranje unox mutsje op je hoofd en in het water springen bij Zanzibar. Haha wat een verschil zeg dan bij Domburg of Vlissingen. Daarna heerlijk aan de snert. Vreselijk woord zeg, snert. Snertsnert.

We gaan nog even door met de gekke feestjes. Fuikdag. Heeeel veel boten, opblaasbare drijfdingen, muziek, gezelligheid, mensen en drankjes. Wat was dat een mooie dag zeg, zo iets kan in Nederland gewoon niet. Het zou niet mogen en het water zou te koud zijn. Het is moeilijk in woorden uit te leggen, bekijk de foto’s maar!
Helaas na zo een mooie dag wel heel erg geschrokken. We hadden een watertaxi die steeds propvol zat. Na 2 uur wachten waren we het een beetje zat, er kwam net een bootje aanvaren en de bestuurder vroeg of er mensen mee terug wilden. Ik was samen met een huisgenoot, de andere waren al met de watertaxi mee. Het werd donker en er waren steeds minder mensen, dus ja graaaaag! Onderweg kwamen we er achter dat zijn licht het niet deed en dat hij ontzettend dronken was. Zit je dan, pikdonker op een hele grote zee met zo’n mannetje. Gelukkig zat er nog een nuchtere jongen naast hem. Benzine natuurlijk nog een keer op, midden op zee stilstaan, hij viel zelf van de drank ook nog bijna van boord. En het was ook maar een heel mini bootje.
Eindelijk, we waren er bijna, we zagen het einde al. Totdat ik achter me kijk en een enorm groot wit jacht op ons af zie komen. Ik schreeuw nog wat, maar we werden al overvaren. Gelukkig hebben de andere bestuurders van het jacht het zelf best snel door dat er wat aan de hand is en daardoor remmen ze nog redelijk snel. Ik kon me gelukkig ook gelijk wegduwen van de boot die op ons kwam varen. Ik kijk ook gelijk of ik mijn huisgenoot zie, die zit er ook nog (gelukkig!!!), totaal in paniek. Helaas voor de dronken man, zijn hoofd zit helemaal onder het bloed. De Antillianen die ons aanvaarden zijn gelukkig heel behulpzaam. De eerste paar uur zijn we nog steeds helemaal verward en geschrokken. Het had ook zo verkeerd kunnen aflopen. We waren allebei super dankbaar dat het goed is afgelopen.

Filmpje fuikdag: http://www.youtube.com/watch?v=QmhB4tidmb8

En toen kwamen mijn moeder en schoonzus. Zo gek om die hier te zien, maar wat was ik het snel gewend en leek het heel normaal dat ze hier waren. Ik heb er zo van genoten, het was zo leuk! Leuk om ze alles te laten zien.
En hele leuke dingen gedaan. Klein Curaçao, een super mooi onbewoond eiland, veel strand, lekker uit eten en wauw dat was zo bijzonder met dolfijnen gezwommen. Onbeschrijfelijk! Echt een droom die ik als kind al had. En iedereen genoot er ook zo erg van! De dolfijnen volgen je heel erg goed met hun ogen. Als je naar onder zwemt, gaan ze zelf ook gelijk mee. Duik je dieper, gaan ze ook mee en ga je weer terug omhoog, dan volgen ze je ook. Het was alweer veel te snel tijd om te stoppen. Toen ik de bijna de trap op wilde stappen, kwam er nog een dolfijntje aan gezwommen, die maar met zijn snuit bij mij bleef, zo lief zijn ze. Ze schijnen in de natuur nog liever te zijn tegen mensen, heel bijzonder vind ik dat.
En ook alweer veel te snel moest ik moeders en zuster op het vliegtuig zetten, wat ik stiekem toch wel een klein beetje moeilijk vond. We hebben een hele mooie tijd gehad!

We zijn trouwens ook naar de struisvogelboerderij geweest. Was ook echt heel erg leuk! Bijzondere beesten die struisvogels. De mannetjes worden rood in de broedperiode en de vrouwtjes trekken elkaars veren eruit om genoeg calcium binnen te krijgen, nou nou nou.

Het zit er alweer bijna op. Afgelopen vrijdag de laatste voorlichtingen gehad. Dit keer op een Nederlandse school aan groep 3 en 4. Was wel een beetje chaos hoor daar. Die kinderen bleven er maar door heen praten en suiker vonden ze ook ontzettend bijzonder en lekker haha.
Als klap op de vuurpijl ook nog eens opgesloten zitten in een hele kleine ruimte met 30 drukke kinderen, heerlijk. Zelfs ik vond dat niet fijn, terwijl ik gek ben op kinderen. Tja een juffrouwtje had ons per ongeluk opgesloten in een mini lokaal, met tralies voor de ramen, maar na 10 minuutjes waren we weer bevrijd hoor.

Het is zo gek dat het bijna klaar is, 24 januari vlieg ik weer naar huis en hoop op 25 januari rond 09.00 uur weer te landen. Het is zo snel gegaan, het is zo een mooie tijd geweest.

Nog maar even terugkomend op mijn titel. Don’t dream your life, but live your dream. Ik wilde al zo graag een keer naar Curaçao. Ik heb hier zulke leuke dingen gedaan. De leukste mensen mogen ontmoeten, waarvan er helaas ook alweer veel naar huis zijn.
Oh, wat ga ik al die leuke mensen missen, de relaxte sfeer, het ongedwongen, de zon, het windje, het heerlijke water, het strand, elke dag buiten zijn, ontbijten en avondeten op het balkon, de behulpzame mensen, de enthousiaste gezichten van de kindjes tijdens een voorlichting, de mooie kerkdiensten, oei ik ga stoppen anders blijf ik doorgaan.
Ik droomde er van dat ik ook op een dag naar dat kleine eilandje, dat stipje op de wereldbol, zou mogen gaan. En nu heb ik daar “gewoon’’ drie maanden geleefd.
Net zoals met dolfijnen zwemmen. Hé hallo, met dolfijnen zwemmen, dat heb ik gedaan!!!

Toch heb ik zeker ook wel weer zin om terug te gaan, iedereen weer zien en knuffelen. Het zal alleen wel weer even heel erg wennen worden.
Doei bikini, hallo winterjas en muts.

Je dromen kunnen uitkomen. Hoe ver weg ze ook lijken. Soms gaat het wat langzamer, stap voor stap. Als je er zelf maar in geloofd en in blijft geloven. Als jij het heel graag wilt en ervoor gaat, dan kom je er wel, echt waar!

Hopelijk tot snel!
Groetjes,
Marrit

Life is full of beauty. Notice it. Smell the rain, and feeling the wind. Live your life to the fullest potential, and fight for your dream.