Hallo Curaçao!

Allereerst maar beginnen met het belangrijkste nieuws, ik ben veilig en wel aangekomen in Curaçao!

De dag begon vrijdag echt heel vroeg, om 06.00 uur op Schiphol staan en om 09.00 uur vliegen.
En als dan het wekkertje gaat weet je precies wat er staat te gebeuren vandaag: voor de eerste keer vliegen en gelijk 11 uur ook. Maar geen klagen, want daar staat natuurlijk wel iets heel moois tegenover, Curaçao!

Eerst inchecken met mijn twee veel te grote koffers, helemaal volgepropt zodat er ook echt niets meer bij kan, 2 kilo teveel, gelukkig mag ik doorlopen : ) Daarna ruim de tijd om rustig wat te gaan eten en drinken en mensen kijken. Want daar lopen er een heleboel van, wat een drukte! Overal lijken mensen vandaan te komen. Een invasie Aziaten vanuit een geland vliegtuig, uiteraard met de camera’s alweer in de hand en volop foto’s maken, opgewekte mensen, optimistische mannen in korte broek, stoere marechaussee mannen, de bloemen en omhelzingen vliegen je om de oren.
Maarja ik ben hier niet om naar mensen te kijken of zelf iemand uit te zwaaien deze keer is het echt voor mij. Even een moeilijk moment na een dikke kus van pap en mam en een heleboel zwaaitjes. Nog één keer voor de laatste keer omkijken, duim omhoog en gaan!

Bij de douane gaat alles gelukkig soepel, ik heb geen verkeerde producten in mijn tas gestopt en daar was ik stiekem al best een beetje trots op. Ik mag ook nog even met mijn handen omhoog staan bij de bodyprotector en daarna friemelen ze nog wat aan me en mag ik echt eindelijk het vliegtuig in.
Melissa en ik komen helemaal achteraan in het midden van het vliegtuig te zitten. Opstijgen gaat gelukkig allemaal erg goed, even spannend, maar eenmaal in de lucht lijkt het net een trein zonder stations.
Ik had me er helemaal op verheugd om tijdverdrijvend dvd’tjes te gaan kijken, moet je daarvoor 10 euro contant betalen. Helaas hebben we beide op Schiphol al onze euro’s omgewisseld voor Antilliaanse guldens. (Grappig trouwens om die in je hand te hebben, lijken heel veel op de guldens van vroeger natuurlijk). Geen filmpjes kijken dus. Gelukkig wel boeken lezen, schrijven, foto’s en filmpjes maken, muziek luisteren, eten, drinken, praten.
Op mijn beeldscherm klik ik op ‘’Waar zijn we nu?’’ En dit laat ik bijna heel de reis zo staan. Leuk om te volgen hoe we precies vliegen en hoelang we nog moeten. Na een tijdje kijk ik op het scherm, nog 8 uur te gaan. Pfoe nog zo lang, nog maar 3 uur voorbij dus.
Wat ben ik blij als de piloot omroept: ‘’Goedemiddag dames en heren, als u nu naar links kijkt, kunt u misschien Bonaire zien. We zullen binnen een halfuur landen.’’ Als ik weer met beide benen op de grond op het vliegveld van Curaçao sta en over de reis nadenk, lijkt het toch mee te vallen. Ja, 11 uur is lang, maar dan heb je ook wat.
Bij de immigratiedienst krijg ik mijn eerste stempel in mn paspoort, jeeej!

Wooooow, de eerste paar stappen buiten zijn heeeel warm. Heerlijk, laat dat warme weer maar komen!
We worden door een negroïde man naar onze eindbestemming gebracht. Onderweg kijk ik mijn ogen uit. Heel veel krotjes, oude huizen, tralies, is dit Curaçao? Ja, daar was ik van te voren al voor gewaarschuwd. Arm en rijk leeft hier heel dicht bij elkaar. En 5 minuten later rijden we over de grote brug van Willemstad, onder ons zien we Willemstad liggen, groot, kleurrijk en luxe!
We denken eerst nog dat onze taxi man aan het praten is tegen ons, nee hoor, hij is aan het bellen. 50 meter verder rijden om voor een stoplicht te gaan staan? Nee, echt niet. Even afsnijden door over een grasveld heen te rijden. En ohja richting aangeven kennen ze hier ook niet. Dat kan hier allemaal.
Geweldig zo een andere cultuur, daar kan ik echt van genieten.

Bij het appartement aangekomen zijn we beide helemaal kapot. We gaan lekker douchen, kamertje inrichten en even op de laptop. En we duiken vroeg ons bed in. Ik woon trouwens in een appartement van Salina View een appartementen complex waar 45 stagiaires kunnen wonen. Super gezellig met allemaal Nederlandse studentjes.
De eerste leguana’s hebben we hier ook al gespot, enorm grote beesten zeg haha. En ook al een heleboel salamanders die je voor de voeten lopen.
Ook grappig hier, alle knoppen zijn omgekeerd. De kraan draait de andere kant op, deurknoppen ook. Ook even wennen.

De volgende dag zijn we allebei ’s ochtends vroeg wakker. (Het is hier 5 uur vroeger dan in Nederland.)We hebben niks geen eten in huis, dus we besluiten om naar een supermarkt te gaan. Bijna iedereen heeft hier een auto, maar wij (nog) niet, dus we moeten lopend. Dat is hier ook al een hele onderneming. Het is hartstikke warm, dus je moet het echt op het gemakje doen. Onderweg horen we tientallen keren getoeter naar ons, volgens mij is dat heel normaal hier. Af en toe hoor je ze nog wat roepen, maar wat is onverstaanbaar. Trouwens, als je voorrang wilt moet je ook gewoon even toeteren en als ze je dan voorlaten toeter je gewoon nog een keer.

We stranden bij Best Buy supermarkt, een hele grote supermarkt met heel hoge schappen. Eerst maar is even rustig rondkijken, niet zo erg ook, want het is er heerlijk koel door de airco. We komen weel Nederlandse producten tegen, maar ook veel aparte producten. Lion ribs???! Alles is hier in Antiliaanse Guldens 5 gulden is dus ongeveer €2,50.
Bij het afrekenen staat er opeens een negroide man bij onze kassa, die onze spullen aan het inpakken is, dus ik zeg: “Meneer, die spullen zijn van ons hoor!’’ Waarop hij nuchter antwoord: “Ja, dat weet ik.” Blijkt die man een werknemer van de winkel te zijn en heel netjes alle spulletjes in tassen en dozen te doen en naar je auto te brengen, oooooooooooohh stom haha. Naar huis lopen is een stuk zwaarder met de tassen en dozen, maar uiteindelijk komen we er wel.

’s Middags besluiten we om naar het strand te lopen en we komen uit bij Mambo beach. Een heel commercieel strand komen we later achter. Aan beide kanten van het strand een barretje en muziek en overal staan ligbedjes en mooie palmbomen, zo mooi! Als we net 5 minuten op een ligbedje liggen, komt er een mevrouw naar ons toe. We moeten 6 gulden betalen, entreegeld. Entreegeld?! Ja, deze stranden hebben dat. We kleden ons uit en gaan gelijk de zee in. Heeeerlijk water, warm, blauw, helder en geen kwallen! : ) Daarna gaan we weer heerlijk lui op onze bedjes liggen en daar komt de volgende mevrouw al aan. 5 gulden voor de ligbedjes. Nou oké, vooruit dan maar.
We smeren ons steeds goed in. Dat moet hier echt. Het is heel warm hier, maar dat heb je niet echt door doordat er steeds een (heerlijk) windje is. Na 2/3 uurtjes gaan we weer terug en als we thuis aankomen zien we dat we op sommige plekken toch nog een beetje verbrand zijn. Dat gaat echt heel snel, want we hebben ons steeds ingesmeerd met factor 30.

’s Avonds gaan we samen met onze huisgenoot nog even stroom halen. Haha gek he? Stroom moet je hier kopen. Dit kan bij bepaalde winkeltjes, maar ook bij de supermarkt. Je zegt voor hoeveel geld je stroom wilt hebben, je krijgt dan een bonnetje waarop een code staat en die moet je thuis weer invullen op een apparaatje.

Vannacht heeft het hier heel erg hard geonweerd en geregend, we zitten in de regentijd dus dat is heel normaal hier. Misschien valt het vanmiddag weer mee. Nu zitten we lekker buiten op het balkonnetje met een ontbijtje, mooi uitzicht en onze pyjama.

Maandag om 09.00 uur moeten we aanwezig zijn bij ons stagebureau om onze visum te regelen en informatie te krijgen over Curaçao en onze stage.

p.s. sommige vragen naar mijn adres, die weet ik nog niet volledig. Ik laat de volgende keer meer weten!

Tot de volgende keer!
Liefs, Marrit