Overwinningen

Ik denk dat we dat gevoel allemaal weleens hebben. Je ziet ergens enorm tegen op, je durft iets niet. Alleen al als je eraan denkt krijg je het benauwd. Bang voor het onbekende noemen mijn vader en ik het altijd.

Keuzes maken. Doe ik het wel, doe ik het niet? Wat gebeurt er wanneer ik deze keuze maak? Zou het de goede keuze zijn? Wat als…?

Even wat minder serieus.
Ik geniet echt volop van de Antilliaanse cultuur.
Sta je netjes te collecteren bij een supermarkt voor de diabetesvereniging in de brandende zon, veel Nederlanders negeren je totaal, (zou ik trouwens misschien ook wel doen) maar de meeste Antilianen geven geld. Hoe weinig ze ook hebben. Wanneer ze beloven na het winkelen terug te komen doen ze dat ook echt. Even eerlijk, zou jij niet stiekem doorlopen als ze toch niet kijken? Ha, heb je die euro toch nog zelf!

We zijn hier ook weer lekker sportief bezig! De eerste paar bootcamp lessen zitten er al op. Zo lekker dat ze dat hier ook geven! : ) De les wordt gegeven door een marinier, Gijs, dus lekker zwaar. Vooral met de warmte erbij en lekkere prikmuggetjes. Geen dikke laag kleding aan maar een dikke laag deet erop.
Ik vond het erg leuk om te horen dat Gijs zei dat ik het erg goed deed na afloop van de eerste les. Hij zag dat ik het vaker had gedaan! Whoehoe, bedankt Bootcamp Vlissingen! : )
Ook hebben we al een rondje hardgelopen. De eerste honderd meter vond ik wel erg zwaar. Je voelt het heel erg op je ademhaling, als je één maal bezig bent raak je gewend aan het zware ademen.

En ik ben bezig om mijn duikbrevet te halen. Weer zo’n overwinning. Duiken dat leek me echt wel wat, hoe kan het ook anders. Ik hou echt van water en kan er zo uren in zitten; waterrat, dolfijntje, kabeljauw, toch pap? Haha.
Na een uitleg van 2 uur mag je het water in. Heel veel kilo’s op je rug aan materiaal, flippertjes aan en proberen zonder te vallen normaal de zee in te lopen. Als je dat eenmaal voor elkaar hebt gekregen dan is het niet zo lastig. Nou nee, dat is eigenlijk ook niet waar. Dan moet je nog zorgen dat je boven water blijft en niet heel hard naar beneden zinkt. Oh ja, en je flippers nog in bedwang houden, pff grote dingen. Maar wel handig onderwater.
Beetje overdreven dit natuurlijk, maar het heeft wat oefening nodig.
Je duikbrevet kun je in 4 lessen halen. Je moet zelfstandig een boek doornemen, vragen beantwoorden, filmpjes bekijken, zelf aan de slag in het water en uiteindelijk een toets maken. Yes, toch nog een toets hier!
Terug naar de eerste les. Na een paar oefeningen mogen we echt beginnen. Woow zo apart je eerste ademhaling onderwater. Op de bodem gaan we verder met oefeningen. Ik vond het echt even heel spannend, ik moest even wat echt adem hebben, dus zwom ik weer naar boven. Daarna de knop omzetten en weer verder gaan. Het is echt prachtig, vissen die een paar centimeter van je vandaan zwemmen, geweldig. Wat is dat mooi!
Ook de tweede les is al gedaan, zelfs een privéles, wat een service! Sommige oefeningen zijn echt lastig en spannend. Zoals je automaat (het apparaat waar zuurstof uit komt) uit je mond halen die achter je leggen en daarna weer oppakken, onderwater je duikbril vol met water laten lopen en vervolgens klaren door omhoog te kijken, je vingers vanboven op je duikbril te leggen en dan flink door je neus uitademen. Of een minuut met je duikbril af en daarna weer opdoen en klaren. Of het moment dat je luchttoevoer wordt gestopt en dat je moet aangeven dat je zonder lucht zit, heel spannend allemaal!
Ach, het hoort er allemaal bij en ik vind het heel leuk om te doen!
De derde les heb ik ook al gehad. Ik begin steeds meer gewend te raken aan alles, het blijft echt prachtig. Deze les zelfs al op 18 meter diep gedoken. Daar zag ik in het begin wel tegenop, maar de instructeur gebaarde dat ik op mijn dieptemeter moest kijken. Haha zat ik al op 18 meter!
De derde les was alweer een privéles. Dit komt omdat de rest van het groepje op zaterdag gaat, maar dan heb ik steeds evenementen van stage. Het zijn ontzettend leuke mensen bij Free Diving Carribean.

Ik heb voor het eerst gewakeboard. Ge wel dig! Wat is dat leuk! Met een board achter een boot. Het was op het Spaanse water een enorm groot oppervlak met zout water, prachtige omgeving. We gingen met een groep van 17 man vanuit het appartement dus dat was heel gezellig. We werden met een bootje gebracht naar onze eindbestemming; een zelf in elkaar gezet vlotje. Heerlijk dat dat hier allemaal mag.
Lekker het water in plonzen, pootje baden en relaxen om daarna te genieten van een heerlijke barbecue. Ooh hoe ze die kip hier maken, heeeerlijk! Ik heb nog nooit zulke lekkere kip op.

Stagelopen doe ik ook nog hoor. De eerste folder heb ik af en is speciaal gemaakt voor kinderen: Help, ik heb diabetes! We zijn nog bezig met de anderen folders. In totaal maken we er 4. Gek he, een diabetesvereniging zonder voorlichtingsmateriaal. Nu dus wel. Vrijdag hebben we de eerste voorlichtingen gegeven aan groep 1 en 2. Het waren kinderen van vier, vijf en zes jaar. We kwamen het lokaal binnen en ze zaten allemaal heel schattig afwachtend naar ons te kijken. Ze waren zo lief allemaal. Ze deden ook goed mee, dus we hopen dat ze er wat van leren. Het was een school voor laaggeschoolde ouders. Het was echt heel primitief allemaal, maar gelukkig dat deze kinderen wel gratis naar school mogen en kunnen gaan. Binnenkort mogen we ook voorlichting geven op een privé school, ik ben benieuwd naar de verschillen.

We zijn vorige week live op de televisie geweest! Heel grappig om een keer van zo dichtbij mee te maken. Het doel was om diabetes onder de aandacht te brengen en wij mochten erbij zitten. Echt alleen erbij zitten, want we konden er niet veel van verstaan omdat het allemaal in het Papiaments was, af en toe was het wel te volgen. Dus wij maar glimlachten en af en toe een knikje. Later hebben we de uitzending terug gekeken en hard gelachen met z’n alle!

We hebben hier ook een gospelconcert meegemaakt. Dit werd o.a. georganiseerd door Sokudi en was weer erg mooi. De mensen zijn zo enthousiast, lekker klappen, zingen en roepen.
Sokudi had de leiding over de hapjes en de drankjes na afloop van het concert, dus we hoopte op diabetisch verantwoord eten en drinken. Niet dus! Er waren enorme kippenpoten (erg lekker dat wel haha)en pastechi, dit zijn soort bladerdeeghapjes uit de frituur met kip, gehakt of kaas er in en heeeel veel frisdrank. Uuuuuuuuh fout! : (

Vorige week was ook de ledendag van Sokudi. De leden zijn voornamelijk allemaal oude mensjes. Dus deze keer was besloten om ook wat voor de kinderen te regelen. Er zouden optredens komen, spelletjes worden gedaan én én én sinterklaas en zwarte piet zou komen! Wiehoee! Het was ontzettend leuk. En de zwarte pieten waren zo enthousiast, geweldig! Heel anders dan in Nederland ook weer. Ik moest ook nog naar voren komen en een paard na doen, hahahaha.

Bijna vergeten te zeggen, ik heb Alexander en Maxima gezien hoor, was wel van heel ver weg, maar ik heb ze gezien!

Curaçao, ook al is het ruim 11 uur vliegen en een totaal andere cultuur, het blijft een beetje Nederlands hier. Zo komen we hier graag bij de Albert Heijn Zeelandia waar ik vorige week Zeeuwse bolussen ontdekte. Ik ben helemaal blij, zo voel ik me toch nog een beetje dicht bij de broodafdeling van Em Te in Vlissingen.

Ik hou het hier nog wel even vol. December, zit je dan in je korte broekje met teenslippers! : )

Ken je ook het gevoel wat het je geeft nadat je iets hebt gedaan waar je tegenop zag? Iets wat je voor de eerste keer doet? Dat voelt als een overwinning he! Dat kan iets kleins zijn, wat snel weer voorbij is. De overwinning die Melissa en ik voelen als we in één keer goed naar onze bestemming rijden bijvoorbeeld. Of keuzes die je leven bijblijven; naar Curaçao gaan!
Soms is het nodig om je grenzen te verleggen en er gewoon voor te gaan, er gaat een wereld voor je open! Net zoals bij het duiken!

Groetjes!

Liefs,
Marrit